Бусдын юу гэх нь надад хамаагүй

Би анхнаасаа д олны дунд байх дургүй байсан
Хүмүүс хэрцгий бас аймшигтай санагддаг.
Заримдаа би  жоохон хүүхдийн хараал хэлж буй төрхнөөс хүртэл айна.
Бусдыг муулж, шоглон инээж буй охидууд хүртэл аймшигтай.
Олны дунд байх нь мананд дотор байгаа юм шиг л муухай санагддаг.
Би энэ мананг арилгаж чадахгүй, угаасаа бүтэшгүй
Ийм л болохоор би өөрийнхөө дотор хаа нэгтээ нуугдаад
сэтгэлийн цонхоо хаагаад битүүлчихдэг.
Өөр өөрийнхөө дотор нуугдсан учир гадуур явахад
БУСДЫН ЮУ ГЭХ НЬ НАДАД ХАМААГҮЙ.
Би сэтгэл гэдэг цонхоо хаачихсан.
Намайг хэн гуай ч муулавч би уурлахгүй, өш санахгүй, гомдохгүй.
Хэн ч намайг магтсан ч би онгирохгүй, баярлахгүй
***
Үнэндээ би одоо сэтгэлийн цонхоо нээгээд хэн нэгэнтэй
ярилцахыг хүсдэг ч
Буцаад л манан дотор орчих вий гэхээс айдаг.
Би өөрийгөө өөрөөсөө нуусан ч
Ганцаардалаас би өөрийгөө нуугаагүй...
  2015.8.5 22:19